ساختمان اداری بوش
این پروژه ساختمان اداری زمانی که به دفتر ما رسید در فاز اسکلت فلزی بود. این ساختمان قرار بود به دفتر مرکزی لوازم خانگی بوش تبدیل شود. در وهله اول، به سختی می‌توانستیم نقطه هیجان‌انگیزی در مورد مشکل پیدا کنیم و کاملاً محدود به نظر می‌رسید. چون اسکلت ساختمان تا 5 سانتی متر قبل از حد مجاز 60 درصد به اضافه 2 متر اجرا شده بود، هیچ اتفاق خلاقانه ای در نما نمی افتاد.
از سوی دیگر ساختمان دارای سه ضلع محدود به همسایه و تنها یک نمای جنوبی برای طراحی است. کارفرما نیز آن را پروژه ای ارزان می دانست، هرچند قرار گرفتن ساختمان در بافت شهری می توانست وضعیت بهتری داشته باشد. زمینه اطراف الهام بخش استراتژی طراحی ما بود. بارها به دنبال ایده به محل پروژه رفتیم، اما در روند آمد و شد، کم کم از اسکلت به بافت منطقه منحرف شدیم. ما متوجه شدیم که چقدر همه چیز در این منطقه از تهران متعادل و آرام است. محله از کیفیت قابل توجهی برخوردار است. ما دوست داریم هم به خیابان و هم به خانه های فردی نگاه کنیم. با کنکاش در این واقعیت، اصولی برای طراحی پیدا کردیم.
جزئیات پر جنب و جوش و متنوع نشان از تسلط در صنایع دستی و کاردستی دارد. مانند جزئیات فلزی و کاشی کاری
سه بعدی بودن – عموماً از فرورفتگی ها و برجستگی ها استفاده می شود که این هم مربوط به موضوع نور است. حتی در ساختمان های یک مجموعه هم با بالکن یا کنسول این اتفاق افتاده است.
استفاده صحیح از مواد؛ در مواردی که از مواد مختلفی استفاده شده است، یکپارچگی فرم همیشه حفظ شده است.
عموماً از نظر رنگ از رنگ های تمیز و روشن (کرم، بژ، سبز پسته ای) و یا در مقابل زغالی استفاده می شود.
هنگام شروع طراحی جدید، مهم ترین نگرانی، سه بعدی شدن این پوسته و نمای مسطح بود که برای آن به کمک اسکلت اجرا شده نیاز داشتیم. از این رو با تلاش فراوان کارفرما را متقاعد کردیم که کیفیت هایی مانند نمای سه بعدی، ایجاد نور و سایه در حجم و فضاهای داخلی و ایجاد جزئیات ریزتر بدون توجه به طول 40 سانتی متری ساختمان ایجاد کند. برای این منظور نمای 2 پوسته ای شکل گرفت. پوسته بیرونی یک پوسته رنگ زغالی ضخیم است که با ساختمان های محله در گفتگو است و پوسته داخلی یک دیوار شفاف است که حداکثر نور را از داخل آن عبور می دهد. پوسته بیرونی از سنگ خرد شده و رنگ زغالی که در این منطقه به وفور دیده می شود و پوسته داخلی از شیشه تمام قد ساخته شده بود.
منطق پشت تشکیل تعداد ستون ها این بود که تراکم آنها از پایین به بالا برای کنترل نور افزایش می یابد. در ورودی طبقه همکف تنها یک ستون در نظر گرفته شده بود که جاده را از سواره و عابر پیاده جدا می کرد. به دلیل عرض کم گذر، تراکم بافت و نور کنترل شده در آن ارتفاع، روزنه بزرگ تری بین ستون های طبقه اول و دوم ایجاد شد. با افزایش ارتفاع طبقات 3 و 4 (با توجه به اینکه هنوز ساختمان های 2 طبقه زیادی در این بافت وجود دارد) تعداد ستون ها به هم نزدیک شد.
به دلیل اینکه کارفرما می خواست مدیریت را در طبقه چهارم مستقر کند، فاصله پنجره های شیشه ای تا نمای سنگی 80 سانتی متر در نظر گرفته شد که امکان جابجایی حلقه را فراهم می کرد. در سایر طبقات این فاصله 40 سانتی متری امکان نظافت پنجره ها از بیرون را فراهم می کرد. آبراهی با حفاظ توری فلزی برای محافظت از نما در هنگام بارندگی تعبیه شد و مسیر عمودی حرکت آب نیز از ستون های کناری طراحی شد.
در سطح سقف برای از بین بردن شکل معمول کنسول سقف، نما کاملاً مسطح بود و سپس برای رسیدن به این هدف، ارتفاع ستون های طبقه چهارم تا ارتفاع جان پناه سقف بالا می رفت. خط تیر و دیوار جانوری با ورق های فلزی پوشانده شده بود. این ستون ها بر روی پشت بام چرخانده شده اند و در بالای آن مکان هایی برای کاشت گل در گلدان ایجاد کرده اند.
